We zitten op de "Trans Kalahari Highway". De Trans Kalahari highway begint bij Swakopmund als nauwelijks meer dan een geasfalteerd karrenspoor. maar hier voorbij Windhoek is het een brede weg , genummerd B6. Je kunt deze weg volgen naar Gaborone ( hoofdstad van Botswana) en zó naar Pretoria en Johannesburg in Zuid-Afrika (totaal ong. 1800 km ).
Ons hotel is in Gobabis, maar.het is wel 90 km rijden voorbij het plaatsje Gobabis naar Zelda Guest farm. We zijn er nochtans al iets vóór één uur in de namiddag . We worden er door de praatgrage manager van dienst uitgenodigd èn voor de "bushwalk" èn voor de "cheetah feeding". We rijden zelf door de zanderige weg naar het "dorpje" waar de 2 San families leven. Ze worden onderhouden door de guest farm en in ruil daarvoor delen ze hun kennis met de gasten. De twee San van dienst zijn oudere mannen (een vijftiger en een zestiger) . Ze tonen ons hoe ze een vuur maken. Ook tonen ze hoe ze hun medicijnen halen uit planten (pijnstillende extracten) en het water halen uit de wortels van planten . Ze tonen een o.a. plant met pijpjes (vervangt sigaret) en ze demonstreren hoe ze van plantendelen heel sterk touw maakten. Ze geven ook een demonstratie boogschieten. Achteraf kopen wij er sieraden als steun voor deze mensen.
Om 17u nemen we deel aan het voederen van de dieren op de farm, o.a. een stekelvarken .We krijgen pennen (stekels) mee als souvenir). Ook cheetahs en een luipaard die hier tijdelijk zijn, maar daarna terug mogen keren in de natuur. Vóór het avondeten gaan we iets drinken in de bar. Ons mannetje-doet-al, de manager, is hier nu ook de barman. Hij weidt uit over "kaaskoppen", apartheid en politiek in het algemeen. Hij eindigt met te zeggen dat hij als personeelslid van de farm niet mag praten over politiek, religie en apartheid!! En de top 5 van de slechteriken.(in volgorde) : Amerikanen , Hollanders, Australiërs, Zuidafrikanen en Engelsen. In het restaurant zien we de Duitsers terug die we al zagen tijdens het voederen van de dieren. Ze komen van Botswana en hebben de weg genomen dwars door het Chobe NP Doordat het de laatste maanden meer dan normaal geregend heeft hebben ze er de nodige avonturen beleefd. Ze hadden meermaals hulp nodig in Chobe en Moremi om hen uit het water te trekken. Dag 3: Zondag 19 juni. Van Gobabis naar Maun (518 km)Opstaan op 6u en om 7u naar het ontbijt. We mogen kiezen hoe we onze eieren willen klaargemaakt zien, we kiezen voor "sunny side up" (spiegelei) met "wors" (die worst is goed voor één keer, maar zullen we in het vervolg niet meer vragen) Om 8.30u vertrekken we (de ochtendmachine werkt nog niet geolied) en na 20 km zijn we al aan de grens met Botswana. De grenspost noemt "Buitepos" Zowel aan de Namibië- als aan de Botswana-kant moeten er formulieren ingevuld worden. Dus telkens : auto parkeren, formulieren invullen in een kantoortje en daarna wachten tot je met het formulier en je paspoort naar het loket kunt gaan. Het duurt alles samen ongeveer een uur, maar net wanneer we (voorbij de Botswana-kant) willen wegrijden moeten we nog eens stoppen. Deze keer niet voor ons, maar voor de auto!! Dus besluiten we dat we zo vlug mogelijk aan pula moeten geraken. Er zijn hier echter honderden km in de omtrek geen banken, en trouwens, het is zondag vandaag!!!
In Ghanzi zijn we ongeveer halverwege onze rit. We gaan onze voorraad aanvullen en broodjes en drinken kopen bij. de Spar!!
Ongeveer 60 km vóór Maun komen we aan een brede rivier die een serieuze watervlakte vormt.
Rond 17.30u komen we aan in Maun Lodge. Net op tijd om de zonsondergang op de Thamalakane River te fotograferen. Maun is de derde stad van Botswana (na Gabarone en Francistown)
Aan de receptie zegt men ons dat het diner opgediend wordt in de "boma". We vragen ons af wat De Kampioenen hier komen doen , maar boma betekent " traditionele hut die fungeert als entertainment ruimte in de buitenlucht en voorzien is van een rieten dak". De rieten hut is gebouwd rond een open plaats, met zetels in het zand, waar een heerlijk houtvuur brandt .
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||