Verslag Syrië van 16 september 2010 t/m 25 september 2010

Dag 3: Zaterdag 18 september: Damascus

Eerst een typisch Syrisch ontbijt. Hardgekookte eieren, groene en zwarte olijven, "Syrische " kaas, croissant of andere koeken en Syrisch (Arabisch?) brood.

Syrisch brood lijkt op "droge en harde" pannenkoeken, en wordt zelfs dikwijls in plastieken zakjes op tafel gezet.

Met de taxi naar het Nationaal Museum..Dat kost ons 100 SP (1,6 euro). Een deel van het museum is aan restauratie toe, zodat we een deel missen van hetgeen we wilden zien.

De rest van de dag besteden we aan het bezoek aan Damascus, de stad die claimt de oudste stad ter wereld te zijn,

Vanaf het museum bezoeken we eerst een Ottomaanse Moskee (lijkt op de moskeeën in Istanbul): de Tekkiye.
Wandelend komen we dan aan de Citadel, die een deel vormt van de muur van de Oude Stad.

Naast de Citadel bevindt zich de hoofdingang van de Suq el-Hamadiyeh. Uit de Souk komend staan we meteen voor de Omajjadenmoskee. We moeten de hoek om gaan, want er is een speciale ingang voor niet-moslims. Je moet er een lange mantel met kap aandoen, dus zowel je hoofd, je armen, je benen , alles moet volledig bedekt zijn. Deze moskee is werkelijk indrukwekkend mooi en ook zeer groot, met prachtige mozaïeken en minaretten

In de gebedshal staat er een marmeren koepelgebouwtje, daarin zou het hoofd van Johannes de Doper als relikwie bewaard worden. Of hoe Islam en Christendom met elkaar verweven zijn.

We doen onze schoenen aan, maar moeten ze een paar minuten later weer af doen want we willen binnengaan in een gebouw naast de moskee, waar de beroemde heerser Saladin begraven ligt in een sarcofaag. Hij kwam uit een geslacht van officieren, kreeg zijn militaire opleiding in Damascus, versloeg de kruisvaarders hier en daar, veroverde voor de soennieten Egypte op de sjiitische Fatamiden en stichtte een groot rijk. Hij overleed in 1193 en ligt begraven in deze voormalige madrasse (rechtsschool) waar we zijn tombe bekijken. Ernaast staat een lege sarcofaag, geschenk van een Duitse keizer

Daarna verder wandelen door de smalle straatjes, , Azempaleis uit 1749 met lagen van zwarte basalt en witte en gele kalksteen,bezoeken en uitblazen met drink op de binnenplaats.

Rond 14u willen we koffie met een gebakje (baklava) , maar dat lukt niet. Tenslotte eten we een "banana split" (met aardbeien)

De Mandhat Pasja souk gaat over in de Rechte Straat (deze straat is een van de oudste van Damascus en wordt al genoemd in de Bijbel)

Die dag bezoeken we ook nog de Christelijke wijk,
Bab Kisan (Kisanpoort) met ingebouwde Pauluskapel, op de plaats waar medestanders Paulus in een mand over de stadsmuur lieten zakken om te ontsnappen aan de Joden.

Ons nieuwe doel is het huis - nu een kerk - van ene Ananias, die de eerste bisschop van Damascus was, ongeveer 40 jaar n. Chr. Niet ver van de Bab Sharki (Oostpoort) gaan we binnen in de Ananiaskapel, ooit het voormalige huis van Ananias, een vroege leerling van Christus. Overal hangen afbeeldingen en teksten over de apostel Paulus.

Het is het bekende verhaal over Paulus, de Romeinse christenvervolger, die door een fel licht verblind van zijn paard stortte, door soldaten naar Damascus werd gebracht, bij Ananias terecht kwam, die hem de hand oplegde, en....de schellen vielen hem van de ogen

De kapel bevindt zich onder de grond. De sfeer is hier zeer devoot. Wat een contrast met de katholieke Kerk bij ons, en heel het gedoe rond Vangheluwe.

Daarna nog wat wandelen door de verlichte, sfeervolle straatjes van de Oude Stad in Damascus.